Robbie Sherwell mag een legende genoemd worden in de Australische surferswereld. Een opgewekte man die een aanstekende lach heeft en ons goed surfles gegeven heeft.
Op de eerste les kregen we de basics uitgelegd en kregen we gelijk een softboard onder ons kont. Leren opstaan op het board in het witte schuim ging de eerste les goed en we konden allebei op het board komen. De volgende dag mocht Robbert met Robbie mee "in the back". Mijke moest nog even in het witte schuim doorploeteren, maar doordat ze zo ongeveer prive les had van een betere leraar ging ze met grote stappen vooruit. Robbert had op het softboard 3 goeie lange golven te pakken. In een uur tijd is dat best veel, aangezien je meer dan de helft aan het terug peddelen bent naar de golven. Na 3 dagen les bleek Robbert volgens Robbie een groot talent te zijn en behoorde tot de top 10 van zijn beste leerlingen, hoewel Robbert daar met zijn spierpijn in de schouders en vermoeidheid een ander gevoel bij had.
Dat beloofd nog wat... De eerstvolende dagen op een "echt" surfboard waren echter een desillusie. Nog meer peddelen, nog meer balans houden, en nog minder op het board gestaan. Wat een verschil met die grote lange piepschuim boarden.(Hij ziet er wel stoerder uit met zo'm echt board.) Ook Mijke heeft het nog even op het board geprobeerd, maar het waxen en de pose ziet er stoerder uit dan het surfen zelf.
(We gaan binnenkort maar weer even een piepschuim board huren).
Maar, oefening baart kunst, en elke dag ging het met Robbert een stukje beter. De ene dag wat meer balans en de andere dag steeds beter opstaan. Wel met de nodige pijn in de knieen en spieren. Vrijdag in Noosa, een mooi rijk kustplaatsje zelfs 3 goeie (baby) golven gesurft!!! Mijke heeft wat meer met "the Pod" in het water gelegen, zolang we nog geen beter board hebben, want surfen gaat ze zeker. De Pod is een klein houten drijver die je om je pols bind waarmee je goed in de golven kan bodysurfen.
Helaas is het oefenen voor Robbert even gestopt omdat hij de deur tegen zijn voet heeft laten vallen en een 5 cm jaap in zijn voet heeft. Niet zwemmen, dus al helemaal niet surfen (tijd voor de mental side of surfing)
De familie verzorgd ons uitermate goed en op het moment vermaken we ons goed bij een van de gezinnetjes. Dit gezinnetje woont op 5 minuten lopen van het strand, dus moesten wij natuurlijk de zonsopkomst bekijken om 5 uur 's ochtends. Enigszins duf en met wat wolken aan de horizon vonden wij het toch een prachtige zonsopgang.
We hebben ook steeds een auto tot onze beschikking wat het voor ons erg gemakkelijk maakt om overal heen te rijden.Nu staat ons een weekje kamperen voor de boeg om nog wat meer van het land te bekijken. Lammington National Park en Byron Bay staat op het programma voordat we richting New Zeeland afreizen.
Natuurlijk hebben weer wat fotootjes online gezet. Die kan je hier bekijken.
Veel liefs van Mijke en Robbert
PS: Geen overstromingen en brandende hitte maar een heerlijke temperatuur van 30 graden en zon. Wat willen we nog meer.... (surfen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten